Sebenarnya ingin ku ungkapkan rasa ini padamu .
Rasa yang mengangguku di tiap hariku .
Rasa yang slalu mengikutiku di tiap hariku .
Entah kenapa hadirmu slalu mengikutiku .
slalu membayangiku .
slalu mengangguku .
entah kenapa pikiranku selalu tetuju padamu
entah apa yang ada diotak ku ini .
Ingin ku agar kau mengetahui apa yang mengangguku setiap hariku..
Tapi bibirku tak mampu mengucapkan sepatah katapun..
ku hanya bisa terdiam .
ku hanya bisa mencintamu dalam tangisku .
ku hanya bisa mencintamu dalam diamku .
Kenapa ku harus mencintamu dikala kau sudah ada bersamany .
kenapa kau hadir tepat dikala aku memang butuh untuk disayang .
kenapa kau harus hadir dikala aku rapuh .
kenapa .
kenapa aku mencintamu!
hingga kini ku seperti bergantung di antara seutas tali yang rapuh yang kan membunuhku .
dan kau adalah pemegang tali itu .
Akankah kau tau isi hatiku ini, walaupun tak pernah ku ungkap .
Akankah kau melihatku yg selalu memikirkanmu dari kejauhan .
Sungguh ku tak tau apa lagi yang harus qu lakukan .
Sungguh ku ingin kau tau
Dari aku yang mencintamu dalam hening .
dari Ku yang menyayangmu dalam diam dan sakit yg mendera .
dari aku yang berada di JAKARTA dan kamu yang ada di Kalimantan .
Tidak ada komentar:
Posting Komentar